"Las cuatro y diez" de L.E. Aute narra unha historia na que unha letra aparentemente prosaica, ben arropada por unha melodía fermosa fai un milagre. De paso a historia da sociedade na época franquista cólase(como sempre fai a historia)a través da figura do inspector que vixía o comportamento "moral" da parellas no cine ("Uhhh como hemos cambiado...", que diría Sole de Presuntos Implicados) e pide os carnets para saber se os que se besaban mentres James dean tiraba pedras son marido e muller.
|
E despois este "yutub" con "El tonto Simón" de Radio Futura. Aillamento e exclusión de postguerra para os fillos dos perdedores. Pero tamén a necesidade das sociedades de ter un tonto, o tonto da vila... A música.....non digo nada que sempre fun moi dos Radio Futura.
No hay comentarios:
Publicar un comentario