Empatías. Imaxes históricas. A voz a pon Iria López

Ía pola rúa.Unha rúa bastante gris,gris coma o fume que saía da fábrica na que traballaba.Non me gustaba aquel traballo,pero era todo o que podía facer pola miña familia,pois non pedían a cualificación que non tiña.A miña muller traballaba polas noites na mina de carbón,e eu polo día na fábrica de fiados.Era unha vida horrible.A fábrica era un sitio escuro e con mal ambiente,pero non podía enfermar,porque necesitaba o me pequeno salario para vivir;os gastos levábanme todos os cartos.Non podía pagar a educación da miña filla de tan só dez anos,entón ela traballaba ás veces no pozo de Gawber.Moitas veces...soño con algún día poder aforrar e mellorar socialmente.